Sabancı Ailesi’nin genç nesil temsilcilerinden Faruk Sabancı, Gökhan Çınar’ın hazırlayıp sunduğu Katarsis’te; çocukluğunu, babasının vefatını ve müziğe olan tutkusuyla birlikte sıradışı hayat hikayesini içten bir lisanla anlattı.
“ÇEVREME KARŞI İZOLE BÜYÜTÜLDÜM“
Gökhan Çınar’a çocukluğunun çarpıcı devirlerini aktaran Faruk Sabancı, o vakitleri şu halde özetliyor: “Zor ve hiperaktif bir üretim vardı. Çocukken çok fazla ilgi alanım ve birebir vakitte çok fazla erinen bir tarafım da vardı. Alışılmış, annem bana olabildiğince dayanak olmaya çalıştı çocukluğumda. Babamı ise çok erken yaşta kaybettim. Babamızı kaybettiğimizde ben 12 yaşındaydım, kardeşim ise 6 yaşındaydı. Birden fazla vakit onu fotoğraflarla hatırlayabiliyorum. Fotoğraflara baktığım vakit o günlere geri dönebiliyorum. Anılarımla birlikte onun kişiliğini hatırlamaya çalışıyorum. Çocukluğuma baktığımda geniş aile kavramı eksik… Muhakkak bir yaşa gelene kadar ise geniş bir arkadaş etrafım olmadı. Artık iyiyim lakin o vakitler kapalı bir çocukluk geçirdim. Ekseriyetle etrafımda yaşıtlarım eksikti daima. Ailem üzerime çok titriyordu. O yüzden biraz izole olmamı istediler. Bu türlü olunca insanlara çok önlemli yaklaşıyorsunuz. Herkesten bir olumsuzluk beklemeye başlıyorsunuz. Bu türlü olduğunda da insanlara karşı biraz uzaklıklı ve önyargılı durabiliyorsunuz.”
“HİÇBİR ŞEY BABAMIN VEFATI KADAR ETKİLEMEDİ”
Hayatının dönüm noktasının babası merhum Mehmet Sabancı’yı kaybetmek olduğunu söyleyen Faruk Sabancı, hislerini şu formda tabir ediyor: “Babamın vefatından daha fazla etkileyen hiçbir vaka olmadı. Onu kalp krizinden kaybettik. Babam yurtdışında Londra’da bir iş seyahatindeydi. Annem daha sonra yanına katıldı. Ben her zamanki üzere okula gitmiştim. Birgün tanımadığım kadro elbiseli adamlar beni okuldan almaya geldi ve büyük dayımın konutuna götürdüler. Kuzenlerim beni karşıladı. Pek mana veremedim bu duruma. Beni oyaladıklarını daha sonra anladım. Gece yarısına gerçek konuta gittiğimde ise konutumuzun kapısında ambulanslar gördüm ve konutun içinde bir sürü insan vardı. Kimse de bana hiçbir şey söylemiyor, benimle konuşmuyordu. Odama gittim ve annemi gördüm. Babamın vefatını o halde öğrendim. Dondum kaldım. Rastgele bir ağır ağlama ve reaksiyon olmadı. O an şok geçirdim. Bu hisleri çok ağır yaşamakla birlikte dışa hiç vuramadım. Ama bu durumu yıllar ilerledikçe çok şiddetli yaşadım. Babamla ilgili hatırladığım son anım ise vefatından birkaç saat evvel telefonla konuşmamız. Aslında her şeyi gördüğünü ve hissettiğini düşünüyorum. Babamın; benim, kardeşimin ve annemin ne kadar güçlü olduğumuzu görmesini isterdim. Başarılarımıza ortak olmasını ve gurur duymasını çok isterdim. Doğum günleri üzere özel günlerde daima bu türlü bir burukluk oluşuyor. Daima bir eksiklik hissediyoruz. O günlerde çektiğimiz fotoğraflarda daima olmalıymış üzere hissediyorum .”
“SOYADIMIN DEZAVANTAJINI KENDİ HALİNE BIRAKTIM”
Sohbetiyle program boyunca samimi bir ortam oluşturan Faruk Sabancı, Türkiye’nin en saygın ailelerinden olan Sabancı ailesinin bir ferdi olmasını ise şu formda açıklıyor: “Örneğin iş hayatında ve sanatta özgüvenim çok yüksek. Kimi durumlarda olması gerektiğinden daha yüksek. Kimi durumlarda da bilhassa insan bağlantılarında gereğince özgüvenli olamadığım durumlar olabiliyor. Sabancı ailesinin bir ferdi olarak çocukluğuma döndüğümde, Türkiye’den kopmak demek en azından fiziken aileden de kopmak demekti. Aileden koptuğunuzda aile kavramı sizin için diğerlerine tabir ettiği kadar çok şey tabir etmeyebiliyor, onu görebiliyorum. Ben tahminen de çocukluğumu akranlarım üzere Türkiye’de geçirmiş olsaydım bu kavram daha farklı olabilirdi. Bir şeyin varlığını bilmiyorsanız yokluğunu da hissetmiyorsunuz. Muhakkak bir yaşa ve olgunluğa geldikten sonra bunların sonradan oluşamayacağını fark ediyorsunuz. Ağır bir sorumluluk olağan ki. Kim olduğunuzun ve gerek aile bazında gerek kurum bazında neyi temsil ettiğinizin daima farkında olmanız gerekiyor zira bu bir sefer unutulduğu vakit sökülebilir. O yüzden bu önlemi hiçbir vakit elden bırakmamanız gerekiyor. Öz farkındalık aslında bu çocukluktan itibaren bizlere işlenen bir şey. Bunun en fazla dezavantajını gördüğümüz yer soyadı oluyor. Her şeyi dört dörtlüktür, hiçbir şeye üzülmez, canı yanmaz, yorulmaz ve zahmeti olmaz üzere. Güya harika bir dünyanın içerisinde, öteki bir gezegende yaşadığımıza dair şeyler okuyorum. Gündelik hayatımda da buna benzeri şeylerle karşılaşabiliyorum. Senin tuzun kuru üzere telaffuzlara çok fazla maruz kalıyorum. Sonra bu önyargının o kadar büyük olduğunu fark ettim ki bununla savaşmamaya başladım. O denli mi düşünüyorlar? Tamam, yapacak bir şey yok. Ben ne yaparsam yapayım bu algıyı değiştiremem. O yüzden ben büsbütün artık bu mevzuyu kendi haline bıraktım. Dışarıdan bu türlü bir algının oluşmasını çok iyi anlayabiliyorum. Kurumsal manada beşere dokunan şeyler yapıyoruz. İnsan ile çalışıyoruz. Örneğin; ben güç kesiminde Sabancı Ailesi altında vazife alan bir insan olarak 20 TL’nin benim halkım için kıymetli bir para olduğunu bilmeyeceksem ben bu işi yapamam. Kopuk olmamaya ihtimam gösteriyorum.”
MÜZİK TUTKUSU
Müziğe olan tutkusu ve mesleği ile ilgili planlarını da program esnasında anlatan Faruk Sabancı: ”Bu işe hobi olarak başladım. Elektronik müziğin değerli isimlerini takip ettikçe bu artık benim bir idealim haline dönüştü. Kendimi çok geliştirdim, çok çalıştım ve daima daha iyi olmaya uğraş ettim. Sonunda kimi büyük isimlerin sanırım bendeki ışığı görmesiyle birlikte daha büyük platformlarda kendimi göstermeye başladım. Bu türlü böyle aslında tutkumu bir iş haline getirebildim. Ailemin takviyesi de bu noktada benim için çok kıymetliydi. Ailem birinci başta biraz temkinliydi, caz müzik ile ilgileniyor olsaydım tahminen bu kadar temkinli olmayabilirlerdi. Bu müzik tipi akla daima gece kulüpleri ve buna misal ortamlar getiriyor. Onları ikna etme sürecim de oldu. Bu kültürün nereden geldiğini yavaş yavaş anlattıkça ve memleketler arası muvaffakiyetler kazandıkça bu durum artık önlenemez bir noktaya evirildi. Böylece ailemin dayanağını almaya başladım. Alanımda başarılı olup Grammy almak istiyorum. Aldığım o mükafatı ise Anıtkabir’e bırakmak üzere bir hayalim var. Dünya müziğinde de bir yerimiz olduğunu kanıtlamak en büyük arzum ve bu türlü bir muvaffakiyetin yeri doğal ki Ata’mızın yanı olur.”
TATİLDE SINIFTA KALDIK
NTV
