Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde misyonlu asistan hekim Mustafa Yalçın, salı sabahı saat 08.00 saatlerinde, “Kayak yapmaya gidiyorum” diyerek, meskenden çıktı.
Arabasıyla konuttan ayrılan Yalçın’dan haber alamayan yakınları, durumu polis ile jandarma takımlarına bildirdi. İhbar üzerine harekete geçen takımlar, Plaka Tanıma Sistemi’nden (PTS), aracın Uludağ yoluna hakikat gittiğini tespit etti.
Bölgede yapılan arama çalışmasında, Yalçın’ın arabası, Uludağ yolunun 11’inci kilometresinde terk edilmiş olarak bulundu. Yalçın’ın kaybolma ihtimali üzerine bölgeye çok sayıda AFAD, Jandarma Arama Kurtarma (JAK), Arama Kurtarma Derneği (AKUT), Nilüfer Arama ve Kurtarma (NAK) ve ANDA takımı sevk edildi. Arama- kurtarma faaliyetlerine, AFAD ve JAK’a ilişkin Köpekli Arama Tim’i de dayanak verdi.
ARABASINA 1 KİLOMETRE UZAKLIKTA BULUNDU
Arabanın terk edildiği alan üzerinde ağırlaştırılan arama çalışmaları sonunda, Yalçın’ın cansız vücudu, arabasına 1 kilometre uzaklıktaki ormanlık alanda bulundu. Yaklaşık yarım metre karın altında bulunan Yalçın’ın, intihar ettiği tespit edildi.
“KALP KIRANLAR BENİ ÜMİTSİZLİĞE SÜRÜKLEDİ”
Cenazesi Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde dün düzenlenen merasimle toprağa verilmek üzere memleketi Hatay’a gönderilen Yalçın’ın intiharından evvel ailesi ile kız arkadaşına yazdığı 5 sayfalık intihar mektubuna ilişkin ayrıntılar ortaya çıktı.
Yalçın, sevenlerine acı çektirecek olmasından ötürü kendisini berbat hissettiğini belirttiği mektubunda şu tabirlere yer verdi
“İronik olan şu ki, insanların birbirine tahammül edememesine tahammül edemez oldum. İncir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerle birbirine hakaret edenler, birbirini incitenler, kalp kıranlar beni ümitsizliğe sürükledi. Bu tip beşerlerle muhatap olmak istemiyorum. Zorba beşerler güçlerini kullanarak endişe krallığı kurup kendinden zayıfları tir tir titretiyorlar ve kalkıp da bir şey diyemiyorsun. Zira seni de üzüyor. Ezip geçiyor.”
“KEŞKE PİYANO ÇALABİLSEYDİM”
Mustafa Yalçın, mektubunun devamında ise şöyle dedi:
“Kar tanesi fotoğrafçılığını pek beceremedim. Mükemmel bir kar tanesi fotoğrafçısı olmak isterdim. Tüm kuşların fotoğraflarını çekip kataloglamak üzere bir fikrim vardı. Tahminen de daha yüzde 10’unu bile başaramadım. En çok utanç duyduğum şeylerden biri de bir enstrüman çalamıyor olmak. Piyano çalamadım. Gittiğim için biraz kendimi ezik hissediyorum. Tüm bunların ötesinde bilim tarihi seyahatimi gerçekleştiremedim. En çok yarım kalan işim bu diyebilirim. Keşke sevdiğim bilim insanlarının mezarlarını ziyaret edebilseydim. Dünyadaki değerli müzeleri gezmek isterdim. Bilimi anlatacağım bir youtube kanalı da kurmak isterdim.”
“ERTELEMEK İSTEDİM LAKİN YAPAMADIM”
Mektubunda sevgilisi Özge’ye de seslenen Yalçın, şunları yazdı:
“Canım Özge’m… O denli sebepsiz görünen gidişim için en çok senden özür diliyorum. Beni bağışlamanı istiyorum. Seni nitekim çok seviyorum. Sana kelam verdim kendimi öldürmeyeceğime ancak sözümü tutamadım. Vefatımla ilgili kimseyi suçlama. Seninle geçirdiğim vakitler o kadar keyifliydi ki her saniyesini aklımda tutuyorum. Geride kalanlara, en çok sana ve aileme, iş arkadaşlarıma acı çektireceğimin farkındayım. Sizlerden özür diliyorum. Özgem.. Sen beni yıllarca hayata bağlayan neden oldun. Senin hastalığının başlamasıyla tıpkı gün denk gelmesi çok makûs oldu. Evvel ertelemek istedim lakin yapamadım. “
“BEN UNUTULMAK İSTERİM”
Sevgilisinden kendisini unutmasını isteyen Yalçın, “Özge’m… Eşyalarımdan kurtul. Beni uzun müddet hatırlama olur mu? Ben unutulmak isterim. Beni sana hatırlatacak fotoğraf yahut eşya bırakma. Konuta gelirken kedinin suyunu ve mamasını verdim. Balıkları yemledim, çiçekleri suladım. Fotoğraflarımıza baktım. Gece çok az uyudum. Aslında yarın hadiselere girmeyeceğim, sonsuz uykuya dalacağım. Bağışla beni sevgilim! Çok hoş kütüphanem var. Çok bedelli kitaplarım var. Onları bıraktığıma üzülüyorum. Daha kitap yazacaktım ancak ömrüm yetmedi. Bütün şahsî eşyalarım Özge’nindir. O ne dilerse o halde yapılsın. İster aileme ve arkadaşlarıma hatıra olarak verir, isterse hepsini yakar” dedi.
“ULUDAĞ’DA KAMP YAPTIĞIM YERDE ÖLECEĞİM”
Mustafa Yalçın, mektupta kendisini öldüreceği yeri de şöyle anlattı:
“Beş yıl evvel Bursa’ya geldiğimde Uludağ’da gece tek başıma kamp yaptığım bir yer vardı. Orayı çok sevmiştim ve haritama işaretlemiştim. Tekrar buraya geleceğim demiştim. Gidemedim ancak bugüne kısmetmiş. Tezimi bitirmeyi ve yayın yapmayı çok isterdim. Projeyi çok sevdim ve çok emek verdim. Bitirebilseydim kusursuz olacaktı. Almanya’dan sipariş ettiğim kimyasallar gelecek. Bir orta projedeki sıradaki evreyi yapıp öleyim diye düşündüm fakat bekleyemedim. Proje hocamı hayal kırıklığına uğrattığım için kendimden utanıyorum aslında.”
“CİNAYET DÜŞÜNÜLMESİN”
Mektubun sonunda ise şu tabirler yer aldı:
“Güzel bir veda yazısı yazabileceğimi düşünmüştüm fakat vefat anı yaklaşınca hiçbir şey yazmak gelmiyor içimden. Tek kelam etmeden de gidebilirdim lakin ölümümün gerisinden cinayet üzere şeyler düşünülmesin yahut kimseden kuşkulanılmasın diye açıklama yazmaya karar verdim. Bu yüzden iştahsız iştahsız yazdım.”
REKTÖRDEN AÇIKLAMA
Öte yandan Yalçın’ın ömüyle ilgili Uludağ Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Ahmet Saim Kılavuz, toplumsal medya hesabından açıklama yaptı. Rektör Kılavuz açıklamasında, “Kurumumuz için gelecek vaadeden çalışma arkadaşımız Dr. Mustafa Yalçın’ın kaybı tüm ayrıntılarıyla savcılık tarafından araştırılmaktadır. Üniversite olarak da süreci hassasiyetle takip ediyoruz. Kamuoyuna duyurulur” dedi.
NTV
