uğur böceği
sevgili günlük:
İlkbahar geldiğinde ve geçişi yine Brighton Sahili kıyılarında yıkanıyordu. Nereden geliyorlar, Bilmiyorum. Ama her zaman beni daha uygun bir yaşam izin alabilmeleri için hasat yılılsın.
Birkaç yıl önce bir gün, onları plaj makinesi Barber Surf Rake’in ilerlerken seğirdiği sazlık salların üzerinde burada bulunarak. Birdenbire yeni bir görevim oldu.
Araç yaklaşırken yerimde durup durmasını işaretledim. Operatör, sürücü koltuğundan bana ters bakar.
“Efendim” dedim. “Bunu öğretemiyor ama uğur böceği öldürücü.”
Öfkeli tepkisini beklemekkenle dolu çantamı.
Bana bak, inanamayarak.
“Uğurböcekleri mi?” dedi. “Böcekleri severim.”
Ve sazları ve uğur böceklerini geride bıraktı.
— Suzanne Friedman
Büyükanne Dilimleri?
sevgili günlük:
Kız arkadaşı ve ben yeni pizza tutkunları ve pizza ile ilgili her şeyi için bir amaç sahibi olmak.
Brooklyn’li çocukken ve bir hafta sonu sonu okulken ilçenin derinliklerindeki bir pizzacıya uç. Bir veranda alanında piknik masalarına oturan pencereden pizza ve dondurma satardı.
Sipariş vermek için pencereye gittik. Kasiyerin gözünde büyük, ince, yuvarlak turtalar ve daha küçük, daha geniş, turtalar görduk.
“Bunlar büyükanneleri mi?” kız arkadaşı sordu.
Tezgahtaki adam soruları yanıtlamakla pek ilgilenmedi.
“Yuvarlak tür ve kare türümüz var” dedi.
Onu aldık.
— Dylan Nelson
Kiraz Kırmızısı Vespa
sevgili günlük:
Parlak, kiraz kırmızısı bir Vespa, Bensonhurst mahallemde en az bir yıldır yağmurda, karda ve güneşte aynı köşeye park edilmişti.
Sabah koşusundan arifesinde dönerken her geçişimde oradaydı. Her zaman kime ait olabilmiş ve basılmış olup küçük bir çocuk hayalimdir.
Sonra bir sabah, eve giden bir scooter’ın vızıltısını düşünün. Kiraz kırmızısı Vespa’ydı.
Sürücü, parlak, kiraz kırmızı, yarım yüzlü bir kask, leopar desenli bir tulum, kırmızı bir sırt ve havacı güneş gözlüğü taktı. Kıvırcık kumral uçuşlarda uçuyordu.
Sağa döner ve hizmet verir.
— Diana Yee
Noel Görevi
sevgili günlük:
1970’lerde bir Noel mevsimiydi. Ablam ve ben, New Jersey’deki özel deneyimde yaşamak, annemiz için bir hediye bulma görevindeydik.
Kamu Hizmeti otobüsüne binerek Liman Başkanlığı’na gittik ve yola çıktık. Muhtemelen oğlun savaşınca hiçbir şey bitmeyecek.
Son duramız Bergdorf’tu. Alacaaranlıktı. Mağazalar şıktı ve zarif alışveriş yapıyorlardı. Belli ki sığmadı. Ablam tulum giymişti; Eski bir yün kaban giyiyordum.
Yine kararlıydık. Ve orada, ayakkabı bölümünde onu gözden geçirin: basit siyah kumaştan zarif bir tokalı. mükemmeldi. Hatta indirimdeydi!
Dikkatlice saydık. Sadece satın almak için gerçekleştirecek ve evdeki harcamamızı kadar paramız vardı. Sonrası korkunç bir gerçek: Satış vergisini kontrol etmek. Bunu göze aldık.
Kalabalık renginde olan ve yardımcı bıyıklı, yoğun görüşmemizi önümüzdeki günlerde devam ediyor. Bize doğru ilerledi.
“Yardım edebilir miyim hanımlar?” diye sordu sordukları matronlarmışız gibi konuşarak.
Sorunuk açıkladı. Bize düşünceli bir şekilde baktıktan sonra, hiç bir şey önermiyoruz.
“Belki de çantayı New Jersey’deki evinize gönderdiniz mi?” dedi. “O zaman teşhir eğitime gereksinmek.”
Şaşkınlık, sevinçler! Teşekkürlerimizi ifade etmek için.
Debriyaj zamanında geldi ve annemiz onu sevdi. Hayatındaki özel günün bir parçası oldu. 95 yaşında öldükten sonra, onun kıyafetlerinin arasında mükemmel bir şekilde. Kız kardeşim şimdi özel günler için kullanıyor.
– Pat Steenland
bullz
sevgili günlük:
Akşam yemeğine yetişebilmek için yakalamayı umduğum 1 tren istasyonuna vardığımda sadece üç dakikadan gidiyordum. Bolca zaman, bir şey dışında: MetroCard’ımı cüzdanımdan için arka cebimin altını bulmalarını açamadım.
Treni kaçırdığım için ne kadar sinirlenirsem, cebin sırtlarını açmam o kadar zor hale geldi.
Sonunda, zaman tükenirken, istasyona olan genç bir adama içinde bulunduğum çıkmazı anlattım.
Önce öne sonra eğildi ve cebiminlerini açtı. Ona bolca teşekkür ettim.
“Bu benim için bir ilkti” dedi.
“Ve benim için de” diye yanıtladım tren istasyonuna girerken.
— Vincent Giangreco
Okumak tüm son girişler ve bizim yönergeleri . Bize e-posta yoluyla ulaşın günlü[email protected] veya takip et @NYTMetro Twitter’dan.
Agnes Lee’nin portreleri
