Eski kültür bakanlarından, siyaset bilimci ve müellif Prof. Dr. Ahmet Taner Kışlalı’nın suikast sonucu vefatının üzerinden 21 yıl geçti.
Hacettepe ve Ankara üniversitelerinde öğretim üyeliği yapan, akademik çalışmalarının yanı sıra yeni siyaset üzerine kaleme aldığı yazılarıyla dikkati çeken Kışlalı, 1977’de CHP’den İzmir milletvekili seçildi. Bir yıl sonra Kültür Bakanı olan Kışlalı, bu periyotta de yazmayı sürdürdü.
Kışlalı, 12 Eylül 1980 darbesinden sonra Ankara Üniversitesi İrtibat Fakültesinde siyaset bilimi derslerine girdi, 1991’de Cumhuriyet gazetesinde haftalık köşe yazılarına başladı.
Fransa’da akademik çalışmalarını sürdürdüğü periyotta Nicole (Nilgün) ile evlenen Kışlalı’nın, bu evlilikten Altınay ve Dolunay isimli kızları dünyaya geldi. Ahmet Taner Kışlalı, 1995’te geçirdikleri trafik kazasında eşini kaybetti, kendisi ise ağır yaralandı.
Kışlalı, 1997’de Nilüfer Kışlalı ile ikinci evliliğini yaptı. Bu evlilikten de kızı Nilhan Parıltı dünyaya geldi.
Ahmet Taner Kışlalı, 21 Ekim 1999’da arabasına yerleştirilen bombanın patlaması sonucu hayatını kaybettiğinde 60 yaşındaydı. Türkiye’yi yasa boğan akının akabinde Ankara’daki cenaze merasiminde Kışlalı’yı ebediyete binlerce kişi uğurladı.
Kışlalı, vefatına kadar Cumhuriyet gazetesindeki yazılarını yazmayı ve Ankara Üniversitesi İrtibat Fakültesinde ders vermeyi sürdürüyordu.
“BABAMLA FOTOĞRAFIMIZ YOK“
Kışlalı hayatını kaybettiğinde 29 günlük olan kızı Nilhan Işık Kışlalı, bugün Kanada’da siyaset bilimi ve iktisat eğitimi görüyor. Pandemi hasebiyle derslerini Ankara’daki meskenlerinden takip eden Nilhan Parıltı Kışlalı, babasının çalışma odasında Ahmet Taner Kışlalı’nın kendisi için ne söz ettiğini anlattı.
Birinci cümleleri, “29 günlüktüm babamı kaybettiğimde. Babamla fotoğrafımız yok. O kadar küçüktüm.” olan Nilhan Işık Kışlalı, buna karşın babasını iyi tanıdığını düşünüyor.
Babasını birebir tanıma fırsatı olmadığı için tanıyan herkesin kendisine babasından bahsettiğini belirten Kışlalı, “Gerek aileden gerek arkadaşlarından gerek üniversitedeki etrafından, herkesten babamı dinleme fırsatım oldu. O yüzden çok iyi tanıdığımı düşünüyorum. Hatta onu yaşarken tanımış insanlardan bile tahminen biraz daha iyi tanıdığımı düşünüyorum. Zira beşerler, onu tanıyan insanlara onu anlatmıyor. Lakin benimle karşılaşınca o denli bir sorumluluk duyuyorlar.” diye konuştu.
Nilhan Parıltı Kışlalı, Ahmet Taner Kışlalı’nın kendisi için ne söz ettiği sorulduğunda, “Hem bir baba, ailemden dinlediğim, kuzenlerimden dinlediğim hem de bu ülke için canını kaybetmiş ve savaş vermiş bir aydınımız. O yüzden 2 farklı insan benim için tıpkı vakitte.” dedi.
Siyaset bilimi eğitimi görmesinde babasının tesiri bulunduğunu lisana getiren Kışlalı, içinde büyüdüğü atmosfer münasebetiyle küçüklüğünden beri siyasete ilgi duyduğunu anlattı.
Babasının kitaplarını ve yazılarını okuduğunu, onun üzere akademisyen olmayı düşündüğünü kaydeden Kışlalı, “Akademik bir meslek düşünüyorum. Doğal şu an tam emin değilim, ne yapmak istediğim konusunda. Lakin akademisyen olmak beni çok heyecanlandırıyor, çok da ilgimi çekiyor. Üniversitede kalıp, araştırma yapmak, daha da öğrenmek istiyorum.” tabirlerini kullandı.
Nilhan Parıltı Kışlalı, babasının arkadaşlarıyla vakit zaman görüştüklerini söyledi.
“ÖĞRENCİLERİNDEN ADETA BESLENİRDİ”
Prof. Dr. Kışlalı’nın İstanbul’da yaşayan kızı Dolunay Kışlalı Edis ve hayatını Kanada’da sürdüren kızı Altınay Kışlalı Erginbilgiç de, babalarını ve onunla olan münasebetlerini anlattı.
Dolunay Kışlalı Edis, babasını düşündüğünde aklına iyimserlik, sevgi doluluk, dürüstlük kavramlarının geldiğini vurgulayarak, “Onun kadar özü kelamı bir insan tanımadım. Tahminen çok kısa bir vakit geçirdik bir arada ancak çok ağırdı. Annemin mevti de dahil olmak üzere güç anlarımız oldu, çatışmalarımız da oldu. Fakat daima güçlü bir irtibatımız vardı.” biçiminde konuştu.
Annesi ve babasını trajik şartlarda kaybettiği için insanların bazen acıyarak baktıklarını söz eden Dolunay Kışlalı Edis, meğer kendisine hayatta kalma gücü veren ve yaşamayı sevdiren iki insanın çocuğu olduğu için şükrettiğini belirtti.
Dolunay Kışlalı Edis, “baba Ahmet Taner Kışlalı”dan bahsederken, şu anısını aktardı:
“Bir akşam meskende konuklar varken ben odamda Şeker Portakalı kitabını okuyorum ve kitaba öylesine üzüldüm ki ağlıyorum. Aşağıya indim. Babam tüm konuklarını bırakıp beni kucağına oturttu ve teselli etti, benimle hüzünlendi.”
Babasının hayatı boyunca sıkıntılar karşısında yılmadığını, tahlilin modülü olmaya çalıştığını belirten Dolunay Kışlalı Edis, “Doğaya, hayvanlara, insanlara, vatanına karşı çok hassas ve sevgi doluydu. ‘İnancı yıkılmış, umudunu yitirmiş bir insan ruhsal açıdan sakat bir insandır.’ kaygısı. Her türlü yasağa karşıydı. Kural koyardı lakin yasakla hiçbir yere varılamayacağını bilirdi. Ablamla bana kurallar koydu fakat en değerlisi kendi sorumluluğumuzu almamızı teşvik etti. Bize hürmet duyardı ve önemserdi” dedi.
Edis, babasının tüm gençlere, bilhassa de öğrencilerine karşı inancı ve hürmetinin çok derin olduğuna, gençliğin gücüne, ilgisine ve bilgisine güvendiğine, onlardan adeta beslendiğine işaret ederek, şunları anlattı:
“Sınıfında her görüşten öğrenci özgürce kendini tabir edebilirdi. Kimse yargılanmaz, suçlanmaz yahut aşağılanmazdı. Sınıf ortamında öğrencilerinin birbirlerinin fikirlerine hürmet göstererek tartışmalarını sağlardı. Rastgele bir fikir yahut bir kümenin hakimiyetine müsaade vermezdi. ‘Bir gücün tek başına hükümran olduğu yerde demokrasiden kelam edilemez.’ sıkıntısı. ‘Gençlik sesini yükselttiğinde değil, asıl sustuğu, pıstığı vakit ülkenin geleceği için endişelenmek gerekir.’ kederi. Bence tam da bu nedenle birileri tarafından sakıncalı görüldü diye düşünüyorum. Zira demokratik platformda tartışma yeri bulan fikirler sivrilerek silahlanmazlar. Lakin birbirlerinden beslenebilirler.”
“İNSANLIĞIN VE TÜRKİYE’NİN HOŞ YÜZÜNÜ SİMGELİYOR”
Altınay Kışlalı Erginbilgiç ise “çözmekte zorlandığı problemleri olduğunda yanına birinci gittiği kişinin daima babası olduğunu” aktararak, “Onun kelamlarıyla rahatlardım. Vefatından sonra da kelamlarını ve duruşunu anımsayarak rahatlamaya çalışıyorum” tabirlerini kullandı.
Dolunay Kışlalı Edis Erginbilgiç, şunları kaydetti:
“Babam bugün benim için insanlığın ve Türkiye’nin en hoş yüzünü simgeliyor güya. İnsancıllığı, yardımseverliği, ayrımcı olmaması, dürüstlüğü, her türlü canlıya sevgiyle yaklaşabilmesi ve her şeyden evvel kendisine ve başkalarına gerçek hürmet duyabilmesi. İşte bu özellikleriyle benim için kozmik olarak hoş bir insan.
Doğduğu şartlardan etrafın, kalıtımın ve kendi kişiliğinin tesirleri ile vardığı nokta prestijiyle da Türkiye’nin hoş yüzünü temsil ediyor. Hem Allah’a inanıyor hem de bilimsel kanıyı önemsiyor, ömrünün tüm alanlarında devreye sokuyor. Ülkesinin kültür birikimini daha fazla tanımaya ve tanıtmaya çalışıyor. Ülkesinin bağımsızlığı için gayret harcayanları unutmadan, kendisi de tıpkı hedefle uğraş veriyor. Türkiye’nin dünya üzerinde saygın bir yer edinmesi için hem örnek bir elçi oluyor hem de gelecek neslin yetişmesine katkı sağlıyor.”
Babasıyla olan bir anısını aktaran Erginbilgiç, annesinin hayatını kaybettiği kazada yaralanan babasını bir mühlet denetim için hastaneye götürdüklerini, son gidişlerinde tetkikler için babasına rahatlatıcı bir ilaç verildiğini belirtti. Erginbilgiç, şöyle devam etti:
“Eve dönüş yolumuzda orta sıra uyuyakalıyor, uyanınca da çok şuurlu olmadan bir şeyler mırıldanıyordu. Hüzünlü ve gözü yaşlı olarak söylediğini anlamak için dikkat kesildim, ‘Bir gemi kalkar bu limandan… Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu. Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu. Dünyada sevilmiş ve seven beyhude bekler. Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler…’ Halbuki Yahya Kemal Beyatlı’nın şiirini okurmuş. Bitiremeden mısraları tekrar uyuyakalmıştı. Birden heyecanla ve elini hafif kaldırarak bu sefer de 10. Yıl Marşı’nı okumaya başladı. Konutumuza vardık, dinlenmek için odasına çekildi. Uyanınca ona otomobilde olanları anlatınca şaşkınlıkla yüzüme baktı, farkında bile değildi.”
SUİKASTLE İLGİLİ DAVA
Kışlalı suikastına ait birinci yargılama Devlet Güvenlik Mahkemesinde (DGM) yapıldı. Ahmet Taner Kışlalı, Uğur Mumcu, Muammer Aksoy ve Bahriye Üçok’un öldürülmesi aksiyonlarının de ortasında bulunduğu çok sayıda vakası kapsayan dava, “Umut Operasyonu” olarak tarihe geçti.
DGM’lerin kapanmasının akabinde yargılamaya Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinde devam edildi. Davada, 3 sanık “yasa dışı Tevhid-Selam ve Kudüs Ordusu örgütünü kurmak ve yönetmek” cürmünden, 5 sanık ise birebir örgüte üyelikten çeşitli müddetlerde mahpusa mahkum edildi.
Anayasa Mahkemesi, gözaltında tutuldukları tarihlerdeki mevzuatın, gözaltı müddetinde avukata erişim imkanı tanımadığı gerekçesiyle 5 sanığın tekrar yargılanmasına karar verdi.
Yargılama hala Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinde devam ediyor.
NTV
